بی‌انگیزگی جریان "نه غزه نه لبنان" برای حضور خیابانی پس از سقوط
جریان فتنه که سال گذشته با سردادن شعار "نه غزه نه لبنان" در روز قدس تهران طمع زیادی را در میان رژیم صهیونیستی برانگیخت، به‌طوری که برابر اسناد منتشر شده، محمود عباس به فاصله کوتاهی پس از این اتفاق مأموریت حمایت از تأسیس شبکه رادیویی موسوی با پرداخت 50 میلیون دلار از طریق یک تاجر فلسطینی را عهده‌دار شد، از شب گذشته و پس از سرنگونی دیکتاور مصر به‌عنوان بزرگ‌ترین حامی استراتژیک رژیم صهیونیستی در منطقه برای حضور خیابانی بی‌انگیزه شده است.
موسوی و کروبی هفته گذشته در نامه‌ای به وزیر کشور برای راهپیمایی در زمینه آنچه که آن را حمایت از مردم مصر می‌خواندند، درخواست مجوز کردند. ارائه این درخواست که با پیشنهاد کروبی بوده و موسوی نیز آن را پذیرفته است، در جلسه لایه دوم جریان فتنه مورد بحث‌های زیادی قرار گرفت، به‌طوری که برخی اعضای این جلسه اظهار عقیده کردند چگونه علی‌رغم اینکه در طول 20 ماه گذشته ادعای نامشروع بودن دولت بارها تکرار شده، اکنون برای حضور در خیابان از همین دولت درخواست مجوز می‌کنیم.
در عین حال، سقوط دیکتاتور مصر هم‌زمان با روز 22 بهمن، انگیزه جریان فتنه و مبدع شعار "نه غزه نه لبنان" را برای حضور در روز 25 بهمن تا حد قابل توجهی از بین برده است، چرا که این جریان در نظر داشت، با حضور خیابانی و مخابره تصاویری از درگیری‌های احتمالی مشابه‌سازی نظام سیاسی ایران با مصر را به دنیا مخابره کرده و مبارک را از نقطه کانونی توجه افکار عمومی دنیا نجات دهد.
ادعای حمایت از مردم مصر برای کسب مجوز حضور خیابانی در حالی است که موسوی و جریان فتنه هم در تبلیغات انتخاباتی و هم پس از آن بارها از گره زدن سیاست خارجی ایران به مسأله فلسطین و لبنان انتقاد کرده بودند اما پس از تحولات اخیر به‌منظور هم‌افزایی پنهان مبارک و انتقال دادن مرکز توجه‌ها از مصر به ایران، شعار "نه غزه نه لبنان" را به "هم مصر هم تونس" تغییر دادند.
در عین حال، برخی معتقدند علاوه بر اینکه موسوی و مبارک هر دو به‌شدت مورد حمایت امریکا و رژیم صهیونیستی بودند، در تعدادی از ویژگی‌های دیگر شخصیت و رفتاری نیز مشترک هستند.
حسنی مبارک در حالی خود را رییس جمهور مادام‌العمر می‌دانست که بنا بر گزارش‌های رسمی از محبوبیت کمتر از 10 درصدی مردم برخوردار بود و 90 درصد خواهان برکناری وی از قدرت بودند. دقیقاً همین وضعیت در سال گذشته در جریان یک انتخابات پرشور و با مشارکت 85 درصدی مردم انقلابی ایران اسلامی برای موسوی پدید آمد. در آن انتخابات رقیب وی با رأی قاطع پیروز شد اما او حاضر به تمکین در برابر رأی مردم و تن دادن به قانون (علی‌رغم ادعاهای قانونگرایی) ن
